[1.] Schreiben Kg. Maximilians vom 21. Mai, Beschwerde über die Gefangensetzung des frz. Gesandten Gian Antonio de Crivelli; [2.] Rechtfertigung der frz. Instruktion; [3.] Bitte um Verwendung für die Freilassung Crivellis; [4.] Treffpunkt für die Gesandten der Reichsstände zu Kg. Ludwig.

Mailand, 29. Mai 1507; Vortrag bzw. Vorlage an die in Konstanz versammelten Reichsstände vor dem 20. Juni.1 

Wien, HHStA, MEA RTA 3a, fol. 462–463 (lat. Or., Unterz.: Loys, Gegenz.: [Florimond] Robertet. Adresse: Reverendissimis atque illustrissimis principibus Sacri Romani Imperii electoribus, consanguineis nostris charissimis et amicis precipuis.) = Textvorlage A. Würzburg, StA, WRTA 5, fol. 30–30’ (Kop., Überschr.: Kg. von Frankreich beclagt sich gegen den Kff., wie kgl. Mt. sein ambasatorn gefangen.) = B. Nürnberg, StA, ARTA 8, fol. 276–277 (lat. Kop., Überschr.: Uf donnerstag octava die corporis Christi [10.6.] ist unserm gn. H., Ebf. zu Trier und Kf., in der stat zu Zurich in beysyn des Hl. Reichs reten durch des Kg. von Frankreichs boten eyn brief, an die Kff. sprechende, uberantwort2, des copey hernach volgt.) = C.

[1.] /462/ Ludovicus Dei gracia Francorum rex, dux Mediolani et Janue dominus. Reverendissimi et illustrissimi principes charissimi consanguinei et amici precipui. Fuere nobis allate littere nostri carissimi et dilectissimi fratris regis Romanorum [Nr. 155]. Et antea intellexeramus, nostrum dilectum et fidelem consiliarium et elemosinarium fratrem Joannem Anthonium Cribellum, quem ad ipsum et ad vos miseramus, comprehensum et bonis exutum detentumque in custodia et iniuriose tractatum fuisse. Que res visa nobis est indecora multum et indigna, quippe qui consideramus in oratore nostro tam inhumaniter habito violatum esse ius gentium, quo legati et internuntii tuti semper et omni procul iniuria sine ullo aut incomodo corporum aut detrimento rerum debent esse. Nec ulla posse post memoriam hominum exempla proferri, lese unquam ob aliquam causam qualiscumque esse potuisset in nostro regno vel alibi ex nostra voluntate legationis alicuius et iniurie cuiquam oratori taliter irrogate.

[2.] Nec vero satis probabilem causam iudicamus ad id faciendum fuisse, quod rex Romanorum imputat eidem consiliario et elemosinario aliqua verba prolata in scandalum, dedecus et contemptum sui et Sacri Imperii, cum nos illud non solum non facere, sed nea suspicari quidem aut cogitareb vellemus, quoniam semper habuimus et habemus precipuam rationem Sacri Imperii dignitatis et honoris, tum quo nostri antecessores et nos fuimus semperc summa et amicicia et confederatione coniuncti. Nam ex verbis nostre instructionis [Nr. 154] dicto consiliario et elemosinario commisse diligenter expensis /462’/ atque intellectis nihil penitus deprehendetur, quod ad decus exaltationemque Sacri Imperii possit argui non spectare.

[3.] Quare vos rogamus, ut velitis eundem consiliarium ac elemosinarium cum suis bonis omnibus liberandum curare, quando nulla ratio aut causa subest, quamobrem hec molestia et damnum in eum debeant redundare, presertim cum mandata, que ipsi dedimus regi Romanorum et vobis alleganda et exponenda. Quod scire vos arbitramur, hoc precipue continerent, ut vos admonerent vetustissime amicicie societatis et confederationis, que imperatoribus, regibus Romanorum, principibus ac electoribus Imperii cum cristianissimis Francorum regibus intercessit, usque in hoc tempus ex parte nostra diligentissime servata semper et custodita.

[4.] Ceterum rex Romanorum ad nos scripsit, ut nobis respondeat super rebus ab elemosinario nostro sibi pariter et vobis expositis esse vobis in animo mittere ad nos legatos et oratores, ac requisivit ex nobis, ut locum significaremus, in quo possimus ab illis reperiri. Quocirca notum facimus vobis, nostrum carissimum et dilectissimum bonum fratrem regem Aragonie iampridem rogasse nos et requivissed, ut ante nostram in regnum reversionem velimus congredi et convenire comunicaturi nonnullas res ad bonum publicum et comune universe cristianitatis pertinentes, atque ob eam causam decrevisse, conferre se intra paucos dies ad nostram civitatem Saonam. Et idcirco nos, qui prestare id cupimus, quod et honorem Deo et ecclesie utilitatem et quietem reipublice /463/ cristiane possit afferre, polliciti sumus et convenimuse nos adituros dictam civitatem, cumprimum intellexerimus eius profectionem ex Neapoli civitate illuc venturi. Quo facto in Hastamf civitatem nostram iter ingrediemur, ubi sumusg non diu commoraturi. Veruntamen si hoc medio tempore vultis ad nos mittere oratores in eandem Hastamh civitatem, quos miseritis, eos humaniter accipiemus et iucundissime videbimus et audiemus. Qui, si non venerint eo tempore, quo illic morabimur, et venire ad nos usque in regnum nostrum volent, pro certo habeant, nos in omni loco et tempore hoc idem esse facturos. Reverendissimi et illustrissimi principes carissimi consanguinei et amici precipui, bene valete. Datum in arce civitatis nostre Mediolani, die XXIXna mensis Maii.